Kumite
Pierwotnie walka w karate była konfrontacją na śmierć i życie, takie były bowiem realia w których karate powstało . Nie było więc w tej walce żadnych ograniczeń typu strefy wyłączone z ataku, zakazanych uderzeń czy markowania ciosów i było to naturalne jeśli zważyć, iż napastnik, przed którym bronił się karateka musiał być skutecznie obezwładniony aby swojego ataku dalej nie kontynuował. Stare sztuki Budo pozostały , lecz w nowej oprawie. Ze staro japońskiego ju-jitsu powstało judo, z walki samurajskim mieczem ken-jitsu narodziło się kendo, z karate-jitsu -karate-do. Walka stała się inna.
Już nie dewastacja, ale bezpieczeństwo przeciwnika stało się naczelnym motywem przy ustalaniu zasad konfrontacji na niwie sportowej. W judo pojawiła się mata, w kendo ostra katana została zastąpiona bambusowym shinai.
Różnie wygląda dziś konfrontacja w poszczególnych stylach karate. Albo dopuszcza się ataki na głowę i szyję, zakładając jednak, iż uderzenia nie powinny dochodzić do ciała przeciwnika, ale muszą być precyzyjnie zatrzymane przed celem (Shotokan), albo stosuje się ochraniacze na tyłów, dopuszczając na uderzenia i kopnięcia, a głowę wyłącza się jako cel ataku (Tea Kwon-do) czy też ubiera się walczących w plastikowe hełmy , rękawice i protektory, dopuszczając atak
i korpus, ręką i nogą z pełnym kontaktem (Full-contakt karate). Jiyu-kumite (wolna walka) w kyokushin jest najbardziej zaawansowaną formą. Twarz, szyja kręgosłup, genitalia, stawy są wyłączone jako cel ataku. Jest to logiczne, jeśli zważyć, iż w Kyokushin walczy się na odpowiednim szczeblu przygotowania, bez wykorzystywania ochraniaczy. Istnieje duża różnica między walką Budo Karate a zawodami sportowymi. W praktyce może okazać się, że zawodnik osiągający sukcesy sportowe niekoniecznie musi być dobry w walce realnej. Nie należy zapominać, że powinno się dążyć do szczytu umiejętności w karate, którym jest walka Budo
Karate, a także doskonałość, pozwalająca na walkę, niezależnie od rodzajów przepisów. Karate jest systemem bez broni, a wysoki stopień doskonałości w realnej walce jest tutaj podstawowym celem.
Bez rozwoju tych umiejętności karate staje się zaledwie walką z cieniem lub tańcem. Dokładne zrozumienie podstawowych technik i precyzyjne opanowanie kata, są niezbędne przed przystąpieniem do walki, umożliwiają bowiem doskonałą kontrolę ruchów ciała i zachowanie równowagi podczas wykonywania technik. Oto co mówiło o Jiyu-kumite M. Oyama:
"Karateka musie zdawać sobie sprawę, że wchodzi teraz w najtrudniejszą fazę treningu i musi być zdolny do skupienia swej uwagi na wielu aspektach -w tym samym czasie".
Na przykład musi być zawsze świadomy najbardziej drobiazgowych szczegółów dotyczących przeciwnika: jego sposobu oddychania, stylu ataku i obrony, jego równowagi, szybkości ruchów i momentów, kiedy jest najbardziej odsłonięty i zabezpieczony przed ciosem. W tym samym czasie trzeba się koncentrować nad własnym planem obrony i ataku. W Kyokushin Karate dużą wagę przyjmuje się do umiejętności przyjmowania ciosów i zadawania ich z maksymalną siłą, gdyż taki jest cel Budo Karate.